مطالعه تجربی کاهش تبخیر از مخازن آب با استفاده از پوشش های پلی استایرن، چوب و موم و تخمین آن با الگوریتم های هوشمند

تبخیر از سطح مخازن آب منجر به اتلاف آب مورد مصرف کشاورزی، صنعت و شرب می شود. از جمله روش های کنترل تبخیر می توان به استفاده از پوشش های فیزیکی اشاره نمود. در این پژوهش، برای کاهش تبخیر از تشت های تبخیر استاندارد کلرادو مدفون در زمین، از ورقه های پلی استایرن، قطعات چوب و ورقه های موم عسل به عنوان پوشش های فیزیکی روی سطح آب استفاده گردید. تاثیر هر ماده با سه بار تکرار (در سه تشت مجزا) مورد بررسی قرار گرفت و 3 عدد تشت نیز به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. اندازه گیری تبخیر برای تمامی تشت ها به مدت 4 ماه و به صورت روزانه انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پوشش پلی استایرن به طور متوسط 54 درصد، پوشش چوب 19 درصد و پوشش موم  18 درصد در کاهش تبخیر موثر است. در ادامه پژوهش، برای تخمین درصد کاهش تبخیر، از مدل درخت تصمیم M5، ماشین بردار پشتیبان حداقل مربعات (LSSVM) و شبکه عصبی مصنوعی (ANN) استفاده شد. داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شهر سمنان به عنوان داده های ورودی برای هر سه مدل مورد استفاده قرار گرفت. هر سه روش در دوره های آموزش از دقت بالایی برخوردار بودند. در دوره آزمون به ترتیب روش LSSVM، درخت تصمیم M5 و ANN از دقت بیشتری برخوردار بودند. مقادیر R2، RMSE و MAE روش LSSVM در مرحله آزمون به ترتیب 9834/0، 3718/2 و 7212/1 به‏دست آمد. نتایج کلی در پژوهش حاضر نشان می دهد که استفاده از پوشش پلی استایرن می تواند عملکرد مناسبی در کنترل تبخیر از مخازن و استخر های ذخیره ای آب داشته باشد.