ارائه مدل انتقال دانش در مراکز رشد دانشگاهی

انتقال دانش فرآیندی است که از آن به عنوان قلب مدیریت دانش یاد می شود چرا که کارکرد موثر آن در سازمان ها موجب بازتولید دانش درزمینه های جدید و نوآوری خواهد گردید. این مفهوم در زمینه های آموزشی، به ویژه دانشگاه ها که مهد تولید دانش بوده و به عنوان چشمه های انتقال دانش شناخته شده اند؛ از شرایط منحصربه فردی برخوردار هست. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر ارایه مدل انتقال دانش در مراکز رشد دانشگاهی است.

روش شناسی: 

این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و از نظر روش پژوهش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان جامعه علمی و دانشگاهی و همچنین متخصصان و مدیران در مرکز رشد دانشگاه جامع امام حسین (ع) بوده است. به این منظور، تعداد 28 نمونه به روش نمونه گیری غیراحتمالی انتخاب شد. جهت بررسی پایایی پرسشنامه محقق ساخته از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای اس. پی. اس. اس استفاده شد. برای تحلیل استنباطی از آزمون همبستگی اسپیرمن، آنوا، فریدمن برای رتبه بندی و درنهایت رگرسیون برای شدت اثر استفاده شد.

یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان می دهد که رابطه متغیر انتقال دانش، دارای بیشترین تاثیرپذیری از متغیر تمایل به کسب دانش است.

بحث و نتیجه گیری: 

نتایج این پژوهش نشان داد بر اساس مدل ارایه شده می توان عوامل تاثیرگذار را در سه دسته اصلی گیرنده دانش، فرستنده دانش و بازخور مشاهده نمود. همچنین نتایج آزمون فریدمن نشان می دهد تمایل به کسب دانش از سوی گیرنده رتبه اول، وجود سازوکار بازخور رتبه دوم، ظرفیت جذب دانش در گیرنده دانش رتبه سوم، تمایل به اشتراک گذاری دانش در فرستنده دانش و انتقال دانش مرتبط رتبه های چهارم تا پنجم را به خود اختصاص داده اند.