تاثیر توانمندسازی بر نگرش به باروری و فرزندآوری زنان با حاملگی نافرجام: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

بارداری نافرجام تجربه ای مخرب و شایع با عوارض جسمی، روانی و شناختی می باشد که بر رویکرد و نگرش والدین به والدشدن تاثیر دارد. توانمندسازی با ارتقاء دانش باروری، خودکارآمدی، عزت نفس و خودکنترلی سعی در بهبود نگرش به باروری و فرزندآوری زنان با حاملگی نافرجام دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر توانمندسازی بر نگرش به باروری و فرزندآوری زنان با سابقه بارداری نافرجام طراحی گردید.

کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی از دی 1398 تا اردیبهشت 1399بر روی 80 زن با حاملگی نافرجام که با بلوک تصادفی چهار تایی به گروه های کنترل و مداخله تخصیص داده شدند در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران انجام شد. برای گروه مداخله، جلسات آموزشی مبتنی بر گام های توانمندسازی (درک تهدید، مشکل گشایی، مشارکت آموزشی، ارزشیابی) برگزار شد. قبل و 6 هفته پس از مداخله مقیاس نگرش به باروری و فرزندآوری Soderberg (AFCS)، توسط دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با SPSS نسخه 16 با آزمون های تی مستقل، تی زوجی، آنالیز کوواریانس، مجذور کای و دقیق فیشر  انجام شد. (05/0< P معنی دار گزارش شد).

میانگین نمره نگرش به باروری و فرزندآوری گروه کنترل قبل و بعد از مداخله و گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله تفاوت نداشتند. در گروه مداخله قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنی دار بود. بعد از مداخله، میانگین نمره گروه مداخله، به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0<P).       

حمایت روانی و آموزش به موازات مراقبت جسمی، توسط فردی آگاه و متخصص می تواند با توانمندسازی این زنان آسیب پذیر از طریق ارایه اطلاعات صحیح و اصلاح باورهای نادرست موثر بوده و با بهبود نگرش به باروری و فرزندآوری باروری سالم را به دنبال داشته باشد