بهینه سازی محیط کشت جهت ریزازدیادی سیب گوشت سرخ

این پژوهش در سال 1391 در آزمایشگاه کشت بافت دانشگاه زنجان و با هدف بهینه سازی ریز ازدیادی یکی از ژنوتیپ های ارزشمند و بومی سیب گوشت سرخ انجام شد. آزمایش ها شامل بررسی اثر ترکیبات متفاوت تنظیم کننده های رشد GA3 (در سه سطح صفر، 3 و 6 میکرومولار) وBAP  (در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 میکرومولار) بر جنبه های مختلف پرآوری شامل تعداد برگ و ریز شاخه تولید شده در هر ریزنمونه، میزان رشد طولی ریزشاخه هاو وزن تر و خشک ریزنمونه هابود. آزمایش ها به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار صورت گرفتند. همچنین، تاثیر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشدی IBA (در پنج سطح صفر، 1، 2، 3 و 4 میکرومولار) و NAA (در پنج سطح صفر، 1، 2، 3 و 4 میکرومولار) بر ریشه زایی ریزنمونه ها بررسی شد. بهترین نتیجه برای پرآوری (9/7 تعداد ریزشاخه/ ریزنمونه/ 8 هفته) در محیط کشت حاوی چهار میکرومولار BAp و سه میکرومولار GA3 به دست آمد. به علاوه، گیاهان تکثیر شده در این تیمار نسبت به تیمارهای دیگر پژوهش، نتایج مطلوب تری در کلیه صفات مورد بررسی شامل تعداد برگ، میزان رشد طولی ریزشاخه هاو وزن تر و خشک ریز نمونه ها نشان دادند. نتایج نشان داد، محیط کشت MS 2/1 حاوی سه میکرومولار IBA با 2/85 درصد ریشه زایی طی هشت هفته بهترین ترکیب برای ریشه زایی بود. نتایج سازگاری نشان داد گیاهان ریشه دار شده در تیمارهای حاوی IBA بسیار موفق تر (100درصد) از گیاهچه های ریشه دار شده در تیمارهای حاوی NAA (40 درصد) بودند، لذا محیط کشت حاوی سه میکرومولار IBA کاراترین ترکیب جهت ریشه دار شدن و بقای سیب گوشت سرخ در مرحله سازگاری بود.