نظریه سلاح اطلاعات

در این مقاله تلاش بر آن است تا با بررسی چالش‏های ناشی از عصر اطلاعات بر سازمان‏های اطلاعاتی، چارچوب نظری جایگزینی برای مدیریت سازمان‏های اطلاعاتی و نقش‏آفرینی آنها در امنیت ملی ارایه شود. نویسنده با نقد الگوی سنتی کارکرد سازمان‏های اطلاعاتی که بر سه رکن «کشف اسرار»، «رابطه تولید کننده- مشتری میان اطلاعات و سیاست» و «گزارش اطلاعاتی» استوار است، استدلال می‏کند که تداوم الگوی سنتی در عصر اطلاعات و جهانی‏شدن، نمی‏تواند تامین‏کننده انتظار کشورداران برای نقش‏آفرینی موثر سازمان‏های اطلاعاتی در امنیت ملی باشد. با ارایه چارچوب نظری جایگزینی با عنوان «سلاح اطلاعات»، نویسنده بر آن است که واحدها و قضایای این نظریه درباره نقش و کارکرد سازمان‏های اطلاعاتی، متناسب با عصر جهانی‏شدن هستند و از طریق تولید قدرت اطلاعاتی می‏توانند رسالت اطلاعات برای تامین امنیت ملی را محقق کنند. این نظریه به‏جای آنکه اطلاعات را نهادی برای کشف اسرار بداند، آن را سلاحی برای جنگاوری پنهان معرفی می‏کند.