پتروگرافی، ژئوشیمی، تحولات ماگمایی و موقعیت تکتونوماگمایی سنگ های آذرین همراه با کانی سازی اپی ترمال نیکوییه (غرب قزوین)

منطقه نیکوییه در جنوب پهنه فلززایی طارم- هشتجین، در پهنه البرز باختری واقع شده است. توده های نیمه عمیق الیگومیوسن و سنگ های آتشفشانی ایوسن میانی با ترکیب داسیت (داسیت هیبریدی) تا آندزیت مهم ترین واحدهای آذرین همراه با کانی سازی پلی متال اپی ترمال نیکوییه هستند. فازهای آذرین نیمه عمیق متشکل از سنگ های مونزودیوریت تا کوارتزمونزونیت و سی نیت پورفیری (کوارتز سی نیت) نوع I است و دارای مقدار Na2O+K2O برابر 62/4 تا 9/9 درصد وزنی و مقدار K2O/Na2O برابر 45/0 تا 66/1 هستند. ترکیب شیمیایی سنگ های آذرین منطقه نیکوییه در رده سنگ های متاآلومین، کالک آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی قرار می گیرد. بافت غربالی و منطقه بندی نوسانی در پلاژیوکلاز، خوردگی و گردشدگی فنوکریست ها، وجود گزنومورف های کوارتز، منطقه بندی و ترکیب بایمدال فنوکریست های کلینوپیروکسن و وجود داسیت هیبریدی و سه ترکیب شیشه متفاوت در آن نشان دهنده عدم تعادل فیزیکوشیمیایی و احتمالا نتیجه اختلاط ماگمایی است. نمودارهای عنکبوتی نشان می دهد که سنگ های آذرین دارای غنی شدگی LILE و تهی شدگی در Nb ,Ta و Ti هستند، که این ویژگی ها از خصوصیات ماگماهای وابسته به پهنه فرورانش است. هم چنین بالابودن نسبت های LILE/HFSE و LREE/HREE، میزان TiO2 کم تر از یک درصد و نسبت زیاد Ba/Ta از مشخصات مناطق فرورانش محسوب می شوند. در نمودارهای محیط تکتونیکی، سنگ های آتشفشانی منطقه، خصوصیات کالک آلکالن پتاسیم بالا و سنگ های نیمه نفوذی در محدوده گرانیتوییدهای کمان ماگمایی ((VAG واقع می شوند.