اثر تیمارهای شکست خواب و ترکیب بستر کشت بر جوانه زنی بذر و مورفولوژی نهال گیاه کور (Capparis spinosa L.)

دو آزمایش جداگانه به منظور بررسی جنبه های زراعی کشت گیاه بومی و دارویی کور و با هدف بررسی تیمارهای موثر در شکست خواب بذر کور (توده مزداوند) و نیز ارزیابی بستر کشت مناسب هم راستا با نظام کشاورزی پایدار، در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمارها در آزمایش شکست خواب شامل شاهد (آب مقطر)، سرمادهی مرطوب (به مدت 2 و 3 ماه)، جیبرلین (ppm250 و 500 به مدت 12 ساعت)، نیترات پتاسیم (2/0 و 5/0 درصد به مدت 12 ساعت)، خراش دهی با سمباده نرم (85%)، حذف پوسته، هیپوکلریت سدیم 5/0% به مدت 5 دقیقه، خراش دهی مکانیکی + جیبرلین ppm250، خراش-دهی مکانیکی + نیترات پتاسیم 2/0% و خراش دهی مکانیکی + جیبرلین ppm250 + نیترات پتاسیم 2/0% بودند. تیمارها در آزمایش ارزیابی بستر کشت نیز شامل شاهد، کود دامی (گاوی پوسیده)، ورمی کمپوست و کود زیستی (فسفونیترو کارا) بودند. بر اساس نتایج آزمایش اول، تیمار سرمادهی مرطوب به مدت دو و سه ماه مناسب ترین تیمار شکست خواب (با 85% درصد جوانه-زنی و سرعت جوانه زنی 5/3 بذر در روز) ارزیابی شد. نتایج ارزیابی بستر کشت نیز نشان داد که بستر کشت حاوی ورمی-کمپوست بیشترین درصد سبز شدن گیاهچه، تعداد برگ و بنیه وزنی گیاهچه و تیمارهای ورمی کمپوست و کود دامی بالاترین طول برگ، طول اندام هوایی و وزن خشک گیاهچه را داشتند. ورمی کمپوست و کود دامی موجب افزایش رشد و بهبود ویژگی های مورفولوژیکی نهال گیاه دارویی کور شدند.