بررسی متغیرهای طراحی فرآیند ساخت افزایشی آلیاژ 4043، برای ایجاد تغییرات غیر عملکردی بستار

در ساخت افزایشی مبتنی بر سیم و قوس (WAAM)، یک شیء سه بعدی از به هم پیوستن اجزاء کوچک مواد ایجاد می شود. در این فرآیند معمولا، به صورت پیوسته لایه های مواد را اضافه می کنند تا شکل نهایی حاصل شود. چالشهای پیش روی روش های ساخت افزایشی به منظور ساخت قطعات تولیدی ایجاد هندسه های پیچیده، مواد مورد استفاده، کیفیت ساخت قطعه، زمان و هزینه تولید می باشد. میزان انحلال هیدروژن در آلومینیوم در دماهای بالاتر از 650 درجه سانتیگراد به شدت افزایش می یابد و باعث ایجاد تخلخل هیدروژنی و درنتیجه کاهش خواص مکانیکی قطعه می شود. برای رفع تخلخل هیدروژنی، علاوه بر تمیزی و چربی زدایی، می بایست حفاظت گازی تا زمانی که دمای قطعه به زیر 500 درجه سانتیگراد برسد، تداوم داشته باشد. در این مطالعه یک هندسه ساده مورد بررسی قرار گرفته است و خواص مکانیکی نمونه های ایجاد شده از دیواره های رسوب داده شده بر روی زیرلایه، در شرایط مختلف مورد مقایسه قرار گرفته اند. با افزایش زمان توقف بین پاسی، و در نتیجه کاهش بیشتر دمای بین پاسی، نسبت ارتفاع لایه به عرض آنها، افزایش می یابد. همچنین، افزایش بهینه سرعت پیشروی علاوه بر کاهش ارتفاع و عرض لایه ها، باعث حرارت ورودی کمتر و بهبود خواص مکانیکی شده، و ویژگی های دقیق تری را می توان روی سطوح خارجی سرسیلندر ایجاد کرد.