تعیین شرایط مناسب برای تهیه کامپوزیت دندانی بر پایه رزین بیس فنول - A گلیسیدیل متاکریلات تقویت شده با نانوساختار ایروژل سیلیسی

در پژوهش حاضر، کامپوزیت دندانی نوین بر پایه بیس فنول A-گلیسیدیل متاکریلات (Bis-GMA)/ تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات (TEGDMA) دارای پرکننده نانوساختار ایروژل سیلیسی آبگریز با تخلخل بالای 80٪، روزنه های با اندازه متوسط 10 نانومتر و سطح ویژه m2/g  811 تهیه شد و اثر متغیرهای فرایندی مهم شامل زمان نوردهی، نسبت وزنی دو رزین و روش تهیه بر ویژگی های این نوع کامپوزیت بررسی شد. شناسایی  ذره های ایروژل سیلیسی و بررسی ویژگی های کامپوزیت دندانی  با استفاده از آزمون های FT IR، جذب و واجذب نیتروژن، تغییر رنگ و آزمون  استحکام فشاری انجام گرفت. نتیجه ها نشان دادند که استفاده از ذره های نانوساختار ایروژل سیلیسی به عنوان پرکننده در کامپوزیت دندانی، شاخص سفیدی کامپوزیت به دست آمده را در مقایسه با رزین اولیه به طور چشمگیری افزایش می دهد. با افزایش زمان نوردهی تا 40 ثانیه، شاخص زردی کامپوزیت به شدت کاهش و شاخص سفیدی آن افزایش یافت و پس از آن، هر دو شاخص ثابت ماندند. با حضور ذره های ایروژل در رزین دندانی، استحکام فشاری کامپوزیت به دست آمده تا 50% افزایش یافت. همچنین کامپوزیت تهیه شده با ترکیب مونومرهای Bis-GMA/TEGDMA با نسبت وزنی 50/50 به دلیل گرانروی پایین تر رزین و نفوذ بهتر آن به درون حفره هایی نانومتری پرکننده، از استحکام فشاری بالاتر در مقایسه با کامپوزیت تهیه شده با نسبت وزنی 30/70 از Bis-GMA/TEGDMA  برخوردار است. با استفاده از روش اختلاط ایروژل سیلیسی با مونومر رقیق تر TEGDMA و سپس فرایند حباب گیری و اختلاط با رزین Bis-GMA و آغازگر، کامپوزیتی با استحکام فشاری بالاتر تهیه شد. همچنین استفاده از ایروژل سیلیسی به عنوان تقویت کننده رزین دندانی منجر به افزایش درصد زنده ماندن سلول ها و کاهش سمیت کامپوزیت دندانی شد.