مروری بر مطالعه های تزریق آب کم شور در مخزن های کربناته و چالش های موجود

فرایند تزریق آب و سیلاب زنی در سال های متمادی به عنوان یکی از روش های مهم و کاربردی برای حفظ فشار مخزن و بهبود جریان نفت به سمت چاه های تولیدی شناخته شده است. نتیجه های به دست آمده از مطالعه ها بیانگر آن است که جنس سنگ، ترکیب و درجه شوری آب تزریقی در کارایی فرایند سیلاب زنی تاثیر به سزایی دارند. تزریق آب کم شور به دلیل در دسترسی و ارزان بودن آب و سازگاری آن با محیط زیست نسبت به سایر روش های تزریقی کاربردی تر است. نتیجه های آزمایشگاهی بیانگر این است که بیش ترین بازیافت نفت زمانی به دست می آید که  غلظت نمک آب تزریقی کم تر از آب سازند باشد. مکانیسم های بسیاری برای توصیف عملکرد تزریق آب کم شور در ازدیاد برداشت نفت بیان شده است که مهاجرت ذره های رس، تغییر ترشوندگی، تبادل یونی، انبساط لایه دوگانه، تغییر PH، حلالیت کانی و اثر نمک از جمله آ ن ها است. برهم کنش ها و اثر متقابل این مکانیسم ها افزون بر تاثیر مستقل هریک از آن ها، بر پیچیدگی شناخت عملکرد دقیق تزریق آب کم شور افزوده است. اگرچه اعتقاد عمومی بر این استکه تزریق آب کم شور سبب افزایش ضریب بازیافت نفت می شود لیکن به دلیل تناقض در نتیجه های برخی از آزمایش ها ابهام هایی در این زمینه وجود دارد. در این مقاله چکیده ای از مهم ترین مطاله های منتشر شده در زمینه اثر آب کم شور در مقیاس آزمایشگاهی ارایه و مشاهده های میدانی و موردهای مرتبط با شبیه سازی فرایندهای درگیر در تزریق آب کم شور بیان می شود. افزون بر این به چالش های مطالعه های مرتبط با تزریق آب کم شور اشاره خواهد شد.