بررسی روند و طبقه بندی کیفیت منابع آب زیرزمینی در دشت بروجرد - دورود

منابع آب زیرزمینی بزرگ ترین ذخیره ی قابل دسترس آب شیرین کره ی زمین بشمار می آید. بنابراین مدیریت این منابع و کنترل کیفی آن ها بسیار با اهمیت است. هدف از این تحقیق، بررسی روند تغییرات پارامترهای کیفی آب زیرزمینی با استفاده از آزمون من کندال و طبقه بندی کیفی دشت بروجرد - دورود با استفاده از شاخص GQI می باشد. برای این منظور از پارامترهای مختلفی از جمله کلر، سولفات، اسیدیته، سختی کل و کل جامدات محلول مربوط به 41 منبع در دوره زمانی 1395-1372 استفاده شد. نتایج نشان داد بر اساس آزمون من کندال، پارامترهای اسیدیته و کلر دارای آماره Z مثبت بوده که روند اسیدیته در سطح 95 درصد معنی دار است و سایر پارامترها دارای آماره ی Z منفی و روندی کاهشی بود. بر اساس شاخص GQI، همه پارامترها در سال 1395 بر اساس طیقه بندی ISIRI در حد مجاز قرار داشتند. بر اساس رتبه بندی پارامترهای مختلف مشخص شد که TH، pH و EC بیشترین تاثیر را بر کیفیت منابع آب زیرزمینی دشت داشته اند. از نظر مکانی، بیشترین غلظت پارامتر های کیفی بجز pH در مرکز دشت قرار دارد. ناحیه ی شمال شرق دشت نیز مستعد آلودگی بالا نسبت به سایر نواحی دشت خصوصا از نظر کاتیون ها و EC می باشد. طبقه بندی شولر به منظور صحت سنجی نتایج شاخص GQI نشان داد کیفیت در کلاس خوب و قابل قبول قرار دارد که تایید کننده نتیجه حاصل از این شاخص می باشد.