ضرورت تغییر رویکرد در مدیریت محیط های طبیعی کشور قسمت سوم: ضرورت تعدیل تقاضای زمین از منابع طبیعی

تغییر کاربری اراضی در منابع طبیعی بزرگترین تهدید محسوب می شود. این تغییر به صورت قانونی و هم چنین غیرمجاز اتفاق می افتد. بزرگترین متقاضیان قانونی زمین، بخش معادن، بخش کشاورزی، توسعه زیرساخت ها، پروژه های عمرانی، راه، راه آهن، صنایع، خطوط انتقال نیرو، نفت و گاز و توسعه حریم شهرها و روستاها است. روش های غیرقانونی و غیر مجاز هم به طور عمده در بخش کشاورزی به صورت مستمر توسط زارعین اتفاق می افتد، به تدریج از حاشیه مزارع خود به حریم عرصه های طبیعی تجاوز می کنند به طوری که تمامی دیم زارها های کشور، عرصه های تخریب یافته مراتع و جنگل های کشور هستند. سوال اساسی که در ساختار مدیریتی منابع طبیعی کشور مطرح است این است که چگونه تقاضا برای زمین را باید تعدیل کرد و آن را در راستای حفظ اکوسیستم های طبیعی مدیریت نمود. تغییر کاربری با دو روش در تخریب رویشگاه ها نقش بازی می کند. اول از طریق تخریب کامل اکوسیستم و دوم از بین بردن یکپارچگی آنها. خروجی این تخریب زمینه زوال اکوسیستم ها و انقراض گیاهان و جانوران را فراهم می کند که متاسفانه اصلا جبران پذیر نیست. راهبرد کاهش تقاضا برای زمین از عرصه های طبیعی کشور را به روش های مختلف می توان پیگیری نمود: