تشدید پیامد منفی سیل در اثر تغییر چرخه طبیعی هیدرولوژیک حوضه کرخه (تغییر کاربری اراضی محدوده تالاب هورالعظیم)

نادرستی نوع استفاده از سرزمین بدین معنی است که از آن به اندازه توان یا پتانسیل طبیعی آن استفاده نمی شود. در حقیقت استفاده از سرزمین بدون در نظر گرفتن ویژگی های طبیعی که اکوسیستم دیکته می نماید مانع از بهره برداری مستمر از آن خواهد گردید. توسعه از نوع پایدار، خارج از چارچوب مطالعات آمایش سرزمین که در آن طبق ضوابطی با نگرش بازده پایدار و درخور، بر اساس توان و استعداد کیفی و کمی عرصه های طبیعی به تعیین نوع کاربری می پردازد، در دراز مدت مقدور نخواهد بود (مخدوم، 1380). اثر نگرش خارج از این چارچوب را می توان پس از رخداد بحران های طبیعی و بازخورد طبیعت به نحوه دخالت انسان درعرصه شاهد بود که متاسفانه با ایجاد خسارتهای کلان اقتصادی و اجتماعی توام می باشد. همانگونه که در رخدادهای گرد و غبار استان خوزستان بخشی از کانون جنوب غرب هویزه در قسمت شمال غربی با بخش سیل گیر تالاب هورالعظیم (رضوی زاده، 1399الف)، و بخشی از کانون جنوب شرق اهواز با قسمت سیل گیر هور منصوریه (درگاهیان و همکاران، 1398) همپوشانی داشته و این مسئله نشان از اهمیت سیل در مهار تولید گرد و غبار دارد در بارشهای فروردین ماه 1398 خسارت سنگین سیلاب به منطقه دشت آزادگان و هویزه مشاهده شد.