آثار حاد کشش ایستا وتسهیل عصبی-عضلانی گیرنده های عمقی (PNF) بر حداکثر گشتاور نیرو و عملکرد چابکی مردان

هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار حاد کشش ایستا و تسهیل عصبی-عضلانی گیرنده های عمقی PNF بر حداکثر گشتاور نیرو و عملکرد چابکی مردان فوتسالیست بود.

بدین منظور 12 مرد تمرین کرده که حداقل دو سال سابقه تمرین داشتند با میانگین سنی (88/0±33/22 سال)، قد (21/6±75/175 سانتی متر)، وزن (64/3±75/68 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (23/1±57/22 کیلوگرم بر مجذور مترمربع) و چربی بدن (58/3±65/15درصد) به طور تصادفی در 4 پروتکل تمرینی متفاوت قرار گرفتند. پروتکل های تمرینی شامل کشش های ایستای (s5×3) و (s15×3)، کشش PNF (s15×s6×s30) و شرایط کنترل بودند. از دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر جیم نکس مدل ISO-1 با سرعت 60 درجه بر ثانیه و آزمون بالسوم به ترتیب جهت اندازه گیری حداکثر گشتاور نیرو و چابکی و از آزمون تحلیل واریانس دو راهه با اندازه های تکراری با سطح اطمینان (05/0p<) جهت مقایسه تفاوت میانگین ها استفاده شد.

نتایج کاهش معنی دار حداکثر گشتاور نیرو را به دنبال کششPNF نشان داد (05/0p<) اما، تغییر معنی داری در مقادیر چابکی و حداکثر گشتاور نیرو به دنبال دیگر پروتکل های کشش ایستا دیده نشد (05/0<p).

در مجموع به نظر می رسد کشش های ایستا اگر در مدت کوتاهی اجرا شوند اثر تخریبی بر عملکرد ندارند اما کشش هایPNF بالاتر از 90 ثانیه اثر تخریبی بر عملکرد دارند.