تاثیر سطوح مختلف گلوکزامین بر برخی شاخص های رشد، ایمنی و بیوشیمیایی تاسماهی سیبری (Acipenser baerii)

 این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف گلوکزامین بر عملکرد رشد، شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی سرم در بچه تاسماهی سیبری انجام شد. برای این منظور ماهیان (وزن اولیه 4/0 ± 3/9 گرم) در 12 حوضچه فایبرگلاس با تراکم 15 عدد ماهی به صورت تصادفی توزیع و طی مدت 56 روز با سطوح مختلف گلوکزامین شامل: صفر (شاهد)، 250، 750 و 1500 میلی گرم در کیلوگرم خوراک غذادهی شدند. بر اساس نتایج رشد، بیشترین میزان وزن نهایی (6/1 ± 1/63 گرم)، وزن کسب شده (82/1 ± 14/54 گرم)، افزایش وزن (23/23 ± 28/558 درصد) و نرخ رشد ویژه (08/0 ± 36/3 درصد در روز) در تیمار 1500 میلی گرم نسبت به دیگر تیمارها دیده شد (05/0p <). نتایج این بررسی نشان داد که اختلاف معناداری در درصد بازماندگی و میزان گلوکز خون بین تیمارهای مختلف آزمایشی وجود ندارد. نتایج بررسی شاخص های ایمنی سرم نشان داد که بیشترین میزان ایمونوگلوبولین M سرم (5/0 ± 1/38 میلی گرم/دسی لیتر) و اجزای کمپلمان C3 (17/0 ± 2/5 میلی گرم/دسی لیتر) و C4 (0/1 ± 72/20 میلی گرم/دسی لیتر) در تیمار 1500 میلی گرم مشاهده شد (05/0p <). در نقطه مقابل، با افزایش غلظت گلوکزامین میزان فعالیت آنزیم های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز کاهش یافت و کمترین میزان آنها در تیمار 1500 میلی گرم مشاهده شد (05/0p <). در مجموع، تاثیر مثبت غلظت های بالاتر گلوکزامین به خصوص در سطح 1500 گرم در کیلوگرم خوراک روی شاخص های رشد و ایمنی بچه تاسماهی سیبری مثبت ارزیابی شد.