اثر تمرینات تناوبی شدید برسطح سرمی پروگرانولین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان کم تحرک دارای اضافه وزن و چاق

پروگرانولین، آدیپوکاین نوظهور مترشحه از بافت چربی است که با بیماری های متابولیکی همراه با چاقی نظیر مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر سطح سرمی پروگرانولین، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در زنان جوان کم تحرک چاق و دارای اضافه وزن بود.

مواد و روش ها: 

20 زن داری اضافه وزن و چاق به طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی 14/4±5/32 سال و شاخص توده بدنی 12/6±18/33 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (میانگین سنی 33/2±45/35 سال و شاخص توده بدنی 65/1±58/26کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه تجربی در هشت هفته تمرین تناوبی شدید (یک دقیقه تناوب دویدن با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه با یک دقیقه تناوب استراحت دویدن با شدت 60-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 10 نوبت در هر جلسه، 20 دقیقه در هر جلسه، سه بار هفته) شرکت کردند. اندازه گیری شاخص های خونی و آنتروپومتری موردبررسی قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها به کمک آزمون تحلیل کوواریانس، تی زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معناداری آماری 05/0>P انجام شد.

یافته ها:

 اجرای تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش معنادار سطوح سرمی پروگرانولین (013/0=P)، وزن (001/0=P)، شاخص توده بدنی (001/0=P) و درصد چربی بدن (001/0=P) گردید. همچنین، تغییرات انسولین (039/0=P)، وزن (001/0=P)، شاخص توده بدنی (005/0=P) و درصد چربی بدن (001/0=P) بین گروه تمرین و کنترل تفاوتی معنی دار داشت.

نتیجه گیری: 

تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش معنادار سطوح سرمی پروگرانولین شده و می تواند روشی موثر در بهبود ترکیب بدنی و شرایط متابولیکی در زنان جوان چاق و دارای اضافه وزن باشد.