اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر فشارمراقبتی مادران کودکان تالاسمی ماژور

مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، به عنوان مراقبین اصلی، در تطابق با مشکلات و وظایف متعدد ناشی از بیماری کودک، دچار چالش های بسیاری می شوند و نیاز به حمایت های روان درمانی دارند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر کاهش فشارمراقبتی مادران کودکان تالاسمی ماژور انجام گرفت.

در این مطالعه شبه آزمایشی 16 مادر دارای کودک مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شهیدمحمدی و مرکز بیماری های خاص ابوریحان هرمزگان در تابستان 1398 شرکت کردند. مادران به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه 8 نفره مداخله و شاهد قرار گرفتند. گروه مداخله هشت جلسه روان درمانی وجودی به شیوه گروهی را طی 8 هفته دریافت نمودند. داده ها با استفاده از مقیاس سنجش فشارمراقبتی گردآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شدند.

میانگین نمره کل فشارمراقبتی مادران قبل از مداخله در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 25/12±37/67 و  23/17±8/64 (74/.=P-Value) و بعد از مداخله به ترتیب 7/4±8/40 و 94/24±75/65 (01/.>P-Value) بود. همچنین نمره فشارمراقبتی مادران در 5 بعد زمانی، تکاملی، جسمانی، اجتماعی و احساسی در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. میانگین فشارمراقبتی در مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، پس از اجرای مداخله در گروه آزمایش کمتر از میانگین گروه کنترل بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنادار است (001/.>P-Value).

نتیجه گیری: 

نتایج بیان کننده آن است که درمان وجودی به شیوه گروهی می تواند بر کاهش فشارمراقبتی در مادران کودکان تالاسمی ماژور موثر باشد.