تحلیل پراکنش افقی منطقه 12 تهران در سال 1390و تاثیر ان بر توزیع کاربری ها

در کشورهای جهان سوم  اسپراول شهری از ویژگی های شناخته شده شهرهای ناحیه و بزرگ به شمار میرود اسپراول در اغلب نواحی کلان شهری   چشم اندازی از فقر , بدمسکنی والگوهای غیر قانونی از کاربری زمین همراه با فقدن  شالوده تسهیلات عمومی  و خدمات اساسی را نشان میدهد که یکی ازنمونه های ان را میتوان در منطقه 12 میتوان یافت هدف  اصلی از پژوهش مورد نظر , بررسی چگونگی نحوه گسترش منطقه 12 تهران و در انتها ارایه راهکارهای می باشد روش تحقیق, توصیفی -تحلیلی ودر پردازش ازروش Gis ومدلهای کمی بهره گرفته شده است یافته های حاصل از پزوهش بیانگر ان است که ضریب انتروپی منطقه 12 در سال 1390برابر75/1میباشد که به حدنهایی ln خود یعنی79/1درحال نزدیک شدن است که گویای وجود  پدیده اسپراول وپراکنده افقی  دراین ناحیه است ضریب گری درسال 1390 برابر020/1 میباشدکه21/0 نسبت  به سال 1380 روند صعودی داشته است از طرفی یکی از علایم پدیده اسپراول , تراکم جمعیت جسته وگریخته میباشد که این امر در روش موران با ضریب5 0/0- و رتبه z برابر  35/0بیانگر تصادفی بودن توزیع تراکم جمعیت در این ناحیه است  توزیع نابرابر کاربری ها نیز یکی از نتایج پدیده اسپراول میباشد که این امر در سطح منطقه 12 به طور بارز نمایانگر است چراکه درصد بیشتر از مساحت شهر به "کاربری مسکونی"اختصاص داده شده وهماهنگی سایر کاربری ها با کاربری مسکونی مشاهده نمیشود که این امر خدمات رسانی به این منطقه با مشکل مواجه می سازد که بیشترین نابرابری را میتوان در فضای سبز , فضای تفریحی , فضای بهداشتی ودرمانی و ورزشی  مشاهده کردولیکن  با استفاده از الگوی گسترش" تمرکز درون بافتی" , استفاده از زمین بایر و متروکه ومخروبه به نحو مطلوب درجهت ایجاد کاربری مختلط دراین ناحیه می توان تراکم جمعیت را مخصوصا درنواحی کم تراکم بالابرد  وبه" رشد عمودی" شهر جهت داد.