تحلیل مقایسه ای پایداری کالبدی مسکن روستایی در استان لرستان در دوره های زمانی 1387 و 1392

مسکن روستایی هم در مباحث گسترده سیاسی و هم در مباحث مربوط به مسایل روستایی، به علت اولویت بیشتر قایل شدن برای نیازهای مسکن شهری نسبت به مسکن روستایی، به صورت حاشیه ای در آمده است. توسعه و بهسازی سکونتگاه های انسانی و علی الخصوص سکونتگاه های روستایی و مسکن روستایی موضوعی کثیرالوجوه بوده که پایداری کالبدی یکی از این وجوه یه شمار می رود. در پژوهش حاضر به منظور سطح بندی و تحلیل وضعیت پایداری کالبدی شاخص های مسکن روستایی در استان لرستان در طی دو دوره زمانی 1387 و 1392 اقدام به بررسی وضعیت 14 شاخص کمی و کیفی مسکن در قالب بعد کالبدی مسکن روستایی در بین شهرستان های استان لرستان گردید.تحقیق حاضر از نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی می باشد.اطلاعات مورد نیاز با استفاده از داده ها و اطلاعات مرکز آمار ایران1390 و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی (1387 و 1392) با استفاده از روش های کمی- تحلیلی - تکنیکی در محیط SPSS و EXLL، MATLAB و GIS مورد پردازش قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی پایداری کالبدی مسکن روستایی در دو دوره 1387 و 1392 در استان لرستان با استفاده از روش های مختلف مدل هایTOPSIS ، SAW و Vikor حاکی از وضعیت نامطلوب بیشتر شهرستان های استان در هر دو دوره می باشد. نتایج این مطالعه در زمینه پایداری کالبدی مسکن روستایی به نوعی موید رفتار مرکز-پیرامون در استان لرستان می باشد. به طوری که شهرستان های حوزه مرکزی استان دارای پایداری کالبدی بیشتری می باشند و هرچه به طرف پیرامون حرکت کنیم ناپایداری کالبدی در بین شهرستان های استان لرستان افزایش می یابد.به طور کلی پایداری کالبدی مسکن روستایی در استان لرستان در وضعیت مطلوبی به سر نمی برد اما تمرکز بیشتر سیاستگذاری های مرتبط با حوزه پایداری مسکن روستایی باید بیشتر حوزه ی پیرامونی استان تاکید داشته باشد.