تحلیل فضایی و تعیین پهنه های مناسب مکان گزینی بیمارستان های کلانشهر شیراز با استفاده از روش ANP در محیط GIS

دسترسی مکانی مناسب به بیمارستان ها اهمیت زیادی در برنامه ریزی شهری دارد. عدم دسترسی مناسب به بیمارستان ها می تواند آسیب های اقتصادی و اجتماعی را به شهروندان تحمیل کند. از این رو، توزیع متعادل بیمارستان ها در کلان شهرها، ضروری است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی الگوی توزیع فضایی بیمارستان های موجود کلان شهر شیراز، تعیین پهنه های فاقد بیمارستان و پهنه های مناسب برای مکان گزینی بیمارستان های جدید بر اساس ضوابط و استانداردهای شهرسازی است. داده های این پژوهش شامل جمعیت، کاربری زمین و پراکنش بیمارستان های موجود بوده است که از گزارش های سرشماری عمومی جمعیت سال 1390 و طرح جامع و تفصیلی شهر استخراج شده اند. از مدل ANP برای تعیین پهنه ها، از روش تحلیل شبکه برای تعیین فاصله زمانی و مکانی دسترسی به بیمارستان ها، و از نرم افزارهای ARCGIS و SuperDecisions برای تجزیه و تحلیل داده ها و استخراج نتایج استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهند که الگوی توزیع فضایی بیش از 50 درصد از بیمارستان های موجود کلان شهر شیراز نامطلوب، 10 درصد تا حدی مطلوب و فقط 18 درصد، مطلوب است. همچنین پراکنش بیمارستان های شهر از الگوی نامتوازن و تصادفی تبعیت می کند و سازماندهی فضایی این مراکز در سطح کلان شهر ضروری است. نتایج این پژوهش، پهنه های مناسب مکان گزینی بیمارستان های جدید در کلان شهر شیراز را معرفی می کند.