بررسی شرایط همدید موثر بر روزهای آلوده به دی اکسید گوگرد در شهر شیراز

امروزه در سطح کلان شهرها آلودگی هوا توسط منابع انتشار محلی و صنایع پیرامونی آن ایجاد می گردد. با افزایش شهرنشینی و بالا رفتن استانداردهای زندگی و توسعه صنایع باعث افزایش غلظت آلاینده ها در حد خطرناک شده است. در این پژوهش الگوهای همدید مرتبط با روزهای آلوده به دی اکسید گوگرد (SO2) در شهر شیراز با استفاده از رویکرد محیطی به گردشی، بررسی گردید. جهت انجام این مطالعه نخست با استفاده از داده های آلاینده دی اکسید گوگرد در بازه زمانی 7 ساله (2011-2005) و شاخص استانداردهای آلایندگی (P.S.I) روزهای آلوده استخراج گردید؛ سپس الگوهای فشار تراز دریا، ارتفاع ژیوپتانسیل تراز 500 هکتوپاسکال، امگا 850 هکتوپاسکال و مولفه ی بادهای مداری و نصف النهاری ترازهای مختلف جو در روزهای آلوده به کمک تحلیل خوشه ای مورد پردازش قرار گرفت. بر اساس شاخص کیفیت هوا، در مجموع 748 روز آلوده شناسایی گردید؛ بیشترین تعداد روزهای آلوده به دی اکسید گوگرد در سال 2008 با 300 روز و کم ترین آن در سال 2005 با 8 روز رخ داده است، سپس با انجام تحلیل خوشه ای بر روی داده های تراز دریا چهار الگو مشخص شد، بنابراین الگوهای همدید تراز 500 هکتوپاسکال نشان داد که با نفوذ زبانه ی پر ارتفاع شمال آفریقا در دوره ی گرم و با مداری شدن جریانات در دوره ی سرد الگوهای گردشی مشخص شد همچنین الگوهای گردشی فشار تراز دریا در روزهای آلوده با حاکمیت کم فشار در دوره ی گرم و حاکمیت پرفشار در دوره ی سرد مشخص می گردد و الگوهای سرعت قایم جو در تراز 850 هکتوپاسکال وجود مقادیر مثبت امگا را نشان داد همچنین سوی وزش باد در ترازهای مختلف در روزهای آلوده پایین سو است.