مقایسه‏ ی اثربخشی روان‏درمانی مثبت‏گرا با شناختی-رفتاری بر ادراک درد در مردان مبتلا به کمردرد مزمن

کمردرد مزمن یکی از انواع اختلالات روانی-فیزیولوژیکی است که شیوع بالایی دارد و پیامدهای بهداشتی-اقتصادی آن سنگین است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی روان‏درمانی مثبت‏گرا با درمان شناختی-رفتاری بر ادراک درد در مبتلایان به کمردرد مزمن انجام شد.

پژوهش از نوع نیمه‏آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه با پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی مردان مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه‏کننده به کلینیک تروما و درد بیمارستان خاتم الانبیاء تهران طی سال 99-1398 بود. با روش نمونه‏گیری در دسترس تعداد 45 نفر انتخاب و به ‏صورت تصادفی در سه گروه مساوی گمارده شدند. مداخلات درمانی برای هر رویکرد درمانی طی 8 جلسه به ‏صورت یک جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه برای گروه‏های آزمایش اعمال شد اما گروه گواه مداخله ‏ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ‏ها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسش‏نامه درد مک‏گیل استفاده شد. داده ‏ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه‏گیری‏های مکرر تجزیه و تحلیل شد.

در ترکیب خطی متغیرهای ادراک درد و ابعاد درد حسی، عاطفی، شناختی و متفرقه برحسب عضویت گروهی مراحل پیش ‏آزمون، پس ‏آزمون و پی‏گیری اثر تعاملی گروه و زمان معنی دار بود (05/0>p). تفاوت میانگین نمره گروه روان‏درمانی مثبت‏گرا و درمان شناختی-رفتاری با گروه گواه در ادراک درد و ابعاد آن معنی دار بود (05/0>p)، اما بین اثربخشی دو روش درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

روان‏درمانی مثبت‏گرا و درمان شناختی-رفتاری بر بهبود ادراک درد مبتلایان به کمردرد مزمن موثر می‏باشند و می‏توان این برنامه‏ها را به‏عنوان درمان تکمیلی به کلینیک‏های تروما و درد توصیه نمود.