بهینه سازی زبری سطح، انحنای خطوط و تشکیل پلیسه طی فرآیند ماشین کاری آلومینیوم 2024-T351 با جت آب و ذرات ساینده

آلیاژهای آلومینیوم، با توجه به تنوع بالا و خواص مکانیکی مطلوب، کاربرد گسترده ای در صنایع مختلف دارند. در این بین، آلیاژ آلومینیوم Al 2024-T351 به دلیل برخورداری از ویژگی هایی نظیر نسبت استحکام به وزن بالا، شکل پذیری، چقرمگی و مقاومت در برابر خستگی، در ساخت اجزایی نظیر بال و بدنه هواپیما، کاربرد ویژه ای دارد. حضور 1.4% منیزیم در ساختار شیمیایی این آلیاژ، سبب حساسیت آن نسبت به حرارت ایجاد شده طی عملیات مرسوم ماشین کاری شده است. به همین علت، استفاده از فرآیند ماشین کاری با جت آب و ذرات ساینده (AWJM)، به عنوان روش مناسبی جهت ماشین کاری این دسته از مواد معرفی شده است. در این پژوهش، به بررسی تاثیر پارامترهای انتخابی فرآیند ماشین کاری با جت آب و ذرات ساینده، نظیر فشار جت، سرعت گذار و ضریب بارگذاری بر زبری سطح، زاویه انحنای خطوط و شکل گیری پلیسه در نمونه های آلومینیومی 2024-T351 پرداخته شده است. نتایج نشان داد که پس از سرعت گذار، فشارجت و ضریب بارگذاری به ترتیب بیشترین تاثیر را بر مشخصه های کیفی سطح نمونه ها داشته است. طی بهینه سازی انجام شده به روش سطح پاسخ، مقدار بهینه شده توسط مدل، برای زبری سطح در نواحی صاف و زبر به ترتیب، 2.53 و 3.17 میکرومتر و برای زاویه انحنای خطوط، 3.48 درجه بدست آمد. خطای مدل نیز در مقایسه با مقدار تجربی بدست آمده برای کمیت های ذکر شده به ترتیب -2.79%، -5.98% و 16.23% محاسبه شد.