مقایسه اندازه گیری غلظت گاز رادن معاصر و گذشته نگر در منازل مسکونی شهر رامسر با آشکارساز های رد پای هسته ای حالت جامد

منشاء گاز رادن زنجیره فروپاشی اورانیوم موجود در خاک زمین  است که در فضا آزاد شده و از طریق شکافهای ساختمان به فضای داخلی خانه ها راه می یابد. این گاز از طریق تنفس می تواند وارد سیستم تنفسی شده  و باعث بروز خطرات پرتوی گردد. تحقیقات انجام شده در سالهای اخیر رادن را به عنوان دومین عامل ابتدا به سرطان ریه بعد از سیگار معرفی کرده است. غلظت دختران پرتوزای رادن در یک فضای بسته، کمیت مرتبط و مورد توجه محققین از نقطه نظر سلامتی می باشد.  لذا اندازه گیری دقیق تر میزان غلظت گاز رادن در راستای ارزیابی میزان پرتوگیری مردم از اهمیت بالای برخوردار می باشد.  هدف از این تحقیق اندازه گیری گاز رادن موجود در خانه های مسکونی شهر رامسر با دو روش معاصر و گذشته نگر و همچنین مقایسه آن با اندازه گیری های قبلی انجام شده می باشد. جهت اندازه گیری غلظت رادن معاصراز روش غیر فعال با استفاده از اتاقک نفوذی گاز رادن  و آشکارساز رد پای هسته ای حالت جامد و برای اندازه گیری غلظت گاز رادن گذشته نگر از فعالیت پلونیوم 210 کاشته شده در اشیا شیشه ای استفاده شده است. آشکارسازهای رد پای هسته ای حالت جامد به کار رفته در این تحقیق پلی کربنات بوده که در دنیا برای روش گذشته نگر برای اولین بار از این نوع پلیمر استفاده شده است.  میانگین غلظت اندازه گیری شده رادن معاصر حدود Bq/m3 416 و رادن گذشته نگر حدود Bq/m3 1299 می باشد. اختلاف غلظت گاز رادن گذشته نگر با غلظت گاز رادن معاصر می تواند به تغییر در نرخ تهویه و تغییر غلظت آیروسلها و نسبت سطح به حجم اتاق مرتبط باشد. با توجه به مقایسه نتایج بدست آمده با استانداردهای انجمن حفاظت محیط زیست آمریکا مشخص شد که 45 درصد  از خانه ها دارای غلظت گاز رادن بالاتر از148 بکرل بر متر مکعب می باشد که لزوم اجرای روش هایی برای کاهش گاز رادن در این خانه ها حتمی است.