جداسازی سویه های استافیلوکوک ارئوس مقاوم به متی سیلین از بیماران بستری در بیمارستان های اصفهان و کاشان بر اساس ژن های mecA و femA

افزایش شیوع سویه های استافیلوکوک اریوس مقاوم به متی سیلین   (MRSA)و درمان عفونت های ناشی از این سویه های مقاوم یکی از معضلات مهم بهداشتی درمانی می باشد. در این مطالعه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های استافیلوکوکوس اریوس جدا شده از بیماران نسبت به آنتی بیوتیک های رایج و آخرین خط درمان بررسی و سویه های استافیلوکوک اریوس مقاوم به متی سیلین براساس ژن های mecA و femA جدا سازی گردیده است.

این پژوهش بر روی 146 ایزوله استافیلوکوک اریوس جدا شده از بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی اصفهان و شهید بهشتی کاشان طی خرداد ماه 1396 تا شهریور ماه سال 1397 انجام پذیرفت. با توجه به پروتوکل های استاندارد CLSI چاپ شده در سال 2018، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی  به روش دیسک دیفیوژن برای آنتی بیوتیک های رایج تعیین گردید، همچنین حداقل غلظت مهاری آنتی بیوتیک ونکومایسین به روش براث میکرودایلوشن اندازه گیری شد. سویه های MRSA با روش فنوتیپی با استفاده از دیسک سفوکسیتین جداسازی گردید و جهت تایید تشخیص، ژن های mecA و  fem A در سویه های فوق بررسی گردید.  

از 146 نمونه بالینی جمع آوری شده، فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اریوس مقاوم به متی سیلین (4/16 %) 24 و فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اریوس حساس به متی سیلین (6/83 %) 122 بدست آمد. بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک اریترومایسین (1/30 %) 44 بدست آمد و مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین در هیچ یک از سویه ها مشاهده نگردید در حالیکه مقاومت به آنتی بیوتیک لینزولید به میزان (1/3 %) مشاهده گردید. در بررسی مولکولی به روش واکنش زنجیره پلی مراز PCR ، تمامی استافیلوکوکوس اریوس های مقاوم به متی سیلین حامل ژن های mecA  و femA  بودند.

بحث و نتیجه گیری: 

مطالعه حاضر نشان دهنده وجود سویه های استافیلوکوکوس اریوس مقاوم به متی سیلین با فراوانی نسبتا بالا در نمونه های بالینی جدا شده از بیمارستان های اصفهان و کاشان می باشد. همچنین وجود مقاومت به آنتی بیوتیک های جدید و پر اهمیت به عنوان آخرین حربه درمانی، یک زنگ خطر جدی محسوب می گردد.