مانیتور عمق بیهوشی توسط شاخص های همبستگی غیرخطی

مانتیور عمق بیهوشی نقش مهمی برای متخصصین بیهوشی جهت جلوگیری از اثرات نامطلوب از جمله بیداری حین عمل، ریکاوری طولانی مدت و افزایش خطر عوارض پس از عمل ایفا می کند. سیستم عصبی مرکزی هدف اصلی داروهای بیهوشی می باشد. ازاین رو پردازش سیگنال EEG در طول بیهوشی به منظور مانیتور عمق بیهوشی مناسب می باشد. ارزیابی همبستگی بین سیگنال های نوروفیزیولوژیکی برای مطالعه و تفسیر ویژگی های این سیگنال ها ابزار سودمندی می باشند.

این مطالعه، شاخص های همبستگی غیرخطی و شاخص آنالیز بازگشتی متقابل را برای تجزیه و تحلیل سیگنال EEG ثبت شده از هشت فرد بیمار تحت بیهوشی پروپوفول را استفاه کرده و با شاخص خطی همبستگی متقابل مقایسه می کند. احتمال پیش بینی (Pk) جهت ارزیابی عملکرد شاخص ها در پیش بینی شاخص دوطیفی (BIS) بکار رفته است. همچنین نمودارهای جعبه ای به همراه آزمون آماری کروسکال-والیس جهت بررسی کارایی شاخص های استخراج شده از سیگنال EEG به منظور تشخیص حالت های مختلف بیهوشی استفاده شده است. علاوه براین، ضریب تغییرات (mean±SD) برای توصیف پایداری شاخص ها در طول حالت های بیهوشی و ضریب همبستگی (R) جهت مقایسه عملکرد هریک از اندازه گیرها با شاخص BIS بکار رفته است.

یافته ها:

 براساس نتایج، شاخص های غیرخطی دارای تغییرات کمتری در نقطه عدم هوشیاری در مقایسه با BIS (انحراف معیار 09/0) می باشد و مقادیر P کمتر از 05/0 و بیشترین Pk و ضریب همبستگی بالاتری با شاخص BIS نشان می دهند.

نتیجه گیری:

 شاخص های غیرخطی در مقایسه با شاخص خطی، عملکرد مناسبی برای تمایز حالت های مختلف بیهوشی داشته و همبستگی بالایی با شاخص BIS  نشان می دهند و در برابر نویز، مقاوم تر می باشند.