تاثیر جیره غذایی حاوی پروبیوتیک اختصاصی (Lactococcus lactis، Pediococcus pentosaceus، Weissella cibaria و Enterococcus faecalis) بر برخی از شاخص های رشد، ایمنی، آنزیم کبدی و فلور باکتریایی روده در پرورش بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus

این مطالعه به منظور افزایش راندمان تولید بچه تاسماهی ایرانی در راستای برنامه های بازسازی ذخایر و توسعه پرورش آنها کشور به انجام رسید. برای انجام این آزمایش، 600 قطعه بچه ماهی (Acipenser persicus) در قالب چهار تیمار (با سه تکرار) به ترتیب (74/0 ± 76/10 گرم و 70/0 ± 49/14 سانتیمتر) به 12 وان فایبرگلاس با حجم 300 لیتر معرفی شدند. بچه ماهیان به مدت 60 روز پرورش یافتند. غذای بچه ماهیان با 150، 300 و 450 میلی گرم از پودر حاوی 4 سویه باکتری Lactococcus lactis، Pediococcus pentosaceus، Weissella cibaria و Enterococcus faecalis برای ساخت غلظت های مشخص 109 × 5/1 (تیمار 2)، 109 × 3 (تیمار 3) و 109 × 5/4 کلنی باکتری در گرم (تیمار 4) به ازای هر کیلوگرم غذا تهیه شد. جیره گروه شاهد (تیمار 1) نیز بدون باکتری های پروبیوتیک بود. نتایج نشان داد در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری در شاخص های رشد وجود نداشت (05/0<p). اما بیشینه و کمینه میانگین وزن نهایی به ترتیب در ماهیان جوان تیمارهای 2 و 1 مشاهده شد. نتایج شاخص های آنزیمی کبد و LDH، ایمنوگلوبین M، فعالیت لیزوزیم و فلور باکتریایی روده نشان داد که کمینه و بیشینه مقدار این شاخص ها با اختلاف معنی دار به ترتیب در تیمارهای 2 و 1 مشاهده شدند (05/0>p). بیشینه تعداد باکتری های پروبیوتیک روده در تیمار 2 و کمینه آن در تیمار 4 با اختلاف معنی دار (05/0>p) رخ داد. اگرچه جیره دارای پروبیوتیک نتوانست بچه-تاسماهی ایرانی در بازه وزنی 60-10 گرم در شاخص‌های رشد تاثیر معنی دار ایجاد نماید، اما جیره حاوی پروبیوتیک با غلظت 109 × 5/1 کلنی باکتری در گرم (تیمار 2) به طور معنی دار سبب بهبود شاخص های ایمنی، آنزیمی و فلور باکتریایی روده شد.