اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی بر حافطه کاری و توجه پایدار کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که با نشانه های کاهش توجه، افزایش تکانش گری و بیش فعالی همراه است. ورزش به عنوان یک درمان کمکی ایمن و کم هزینه برای کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی بر حافطه کاری و توجه پایدار این کودکان بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی شهر کرمانشاه تشکیل بود که از میان آنان 20 کودک به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه 10 نفره کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابزار پژوهش آزمون بهره هوشی وکسلر کودکان، پرسشنامهConners  والدین، آزمون حافظه کاری و آزمون عملکرد پیوسته بود. برنامه آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی طی 12 هفته متوالی و دو بار در هفته به مدت 70 دقیقه در سالن ورزشی برای گروه آزمایش برگزار شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره در نرم افزار SPSS-23 استفاده شد.

نتایج حاکی از پیشرفت معنادار در حافظه کاری و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی به دنبال 12 هفته تمرینات کارکردهای اجرایی بود (001/0P≤).

 بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت از آنجا که آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی تاثیر مثبت و معناداری بر حافطه کاری و توجه پایدار کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی دارد، روش مداخله ای مناسبی جهت درمان این کودکان است.