پیش بینی کیفیت زندگی افراد داغدیده بر اساس هوش معنوی: نقش میانجی تاب آوری

داغدیدگی اثرات زیانباری بر افراد می‌گذارد و جنبه‌های مختلف زندگی و به تبع آن کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین شناسایی عوامل ارتقادهنده کیفیت زندگی حایز اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی کیفیت زندگی افراد داغ‌دیده براساس هوش معنوی با توجه به نقش میانجی تاب آوری انجام شد.

پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد داغ‌دیده شهر قزوین که 1-6 ماه از فوت عزیزانشان می‌گذشت بود. 109 نفر از این جامعه با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، هوش معنوی کینگ وکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و مدل تحلیل مسیر، تحلیل شد.

نتایج نشان داد تفکر وجودی انتقادی، توسعه حالت هوشیاری و آگاهی متعالی توانستند به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیش بینی نمایند اما ارایه معنای شخصی نتوانست به صورت مستقیم، کیفیت زندگی را پیش بینی کند. متغیر تاب‌آوری نیز توانست به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیش بینی کند. همچنین تاب آوری دارای نقش میانجی در رابطه ی بین ارایه معنای شخصی و کیفیت زندگی بود و ارایه معنای شخصی توانست به صورت غیرمستقیم و به واسطه ی تاب‌آوری، کیفیت زندگی را پیش بینی نماید. مجموعه متغیرهای پیش بین حاضر در مدل 30/55 از واریانس کیفیت زندگی را تبیین نمودند.

توجه به هوش معنوی و تلاش برای تقویت آن در افراد و لزوم توجه به اهمیت آن در هنگام مواجهه با چالش‌ها و حوادث زندگی و آموزش آن می‌تواند از طریق افزایش تاب آوری به ارتقا کیفیت زندگی افراد داغ‌دیده کمک کند.