اثر 8 هفته تمرین TRX بر فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و ئیدروژن پراکساید (H2O2) در زنان میانسال چاق غیرفعال

شواهد اپیدمیولوژیکی از افزایش استرس اکسیداتیو در حضور چاقی حمایت نموده‌اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین TRX بر سطوح گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و ییدروژن پراکساید (H2O2) در زنان میانسال چاق غیرفعال انجام گرفت.

برای این منظور ، تعداد 28 زن چاق (36 ≤ BMI ≤ 30) میانسال غیرفعال 35 تا 45 ساله به شیوه تصادفی ساده به گروه‌های TRX (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 14 = n) و کنترل (عدم تمرین، 14 = n) تقسیم شدند. سطوح ناشتایی فعالیت GPX و H2O2 و شاخص های آنتروپومتریکی در شرایط قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در هر دو گروه اندازه گیری شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه سطوح پایه در پیش آزمون و تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون گروهی استفاده شد.

تمرینات TRX به کاهش معنی دار شاخص های آنتروپومتریکی (05/0 >p) و افزایش معنی دار GPX (23 ± 195 در مقابل 8/26 ± 213 ، 023/0 = p) منجر شد اما سطوح H2O2 دستخوش تغییر معنی داری نشد(2/41 ± 119 در مقابل 2/42 ± 115 ، 627/0 = p). هیچ یک از این متغیرها در گروه کنترل تغییر نکردند(05/0 <p).

علیرغم عدم تغییر H2O2 اما با تاکید بر بهبود GPX می توان نتیجه گیری نمود که اجرای تمرینات TRX با ویژگی آنتی اکسیدانی در زنان چاق میانسال همراه است.