ارایه یک رویکرد تلفیقی جدید جهت مکان یابی اسکان اضطراری پس از زلزله در شهر مشهد

زلزله به عنوان یکی از بلایای طبیعی می تواند موجب خرابی ها و تلفات گسترده ای شود. ایران نیز به علت وجود گسل های فراوان و نیز  فقدان برنامه منسجم جهت توسعه شهری و همچنین نادیده گرفتن استانداردهای ساخت و ساز در معرض بیشترین خطرات ناشی از زلزله بوده است. شهر مشهد به عنوان دومین کلان شهر ایران بواسطه تراکم جمعیت ناشی از ورود گردشگران و همچنین وجود بافت فرسوده گسترده همواره در معرض اسیب های ناشی از زلزله بوده است. در این مقاله یک مدل تلفیقی جهت اسکان اضطراری زلزله زدگان در شهر مشهد ارایه شده است. مدل پیشنهادی براساس ترکیب سیستم داینامیک، رابطه کوبورن و اسپنس، GIS و مدل مکان یابی- تخصیص است. در ابتدا  تعداد ساختمان های تخریب شده در اثر زلزله با استفاده از مدل سازی سیستم داینامیک تخمین زده می شود. در مرحله بعد با استفاده از رابطه تخمین تلفات کوبورن و اسپنس و با استفاده از خروجی سیستم داینامیک تعداد تلفات ناشی از زلزله احتمالی تخمین زده می شود. در مرحله سوم با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) مکان های مستعد اسکان اضطراری در شهر مشهد بر اساس معیارهای موجود در این زمینه انتخاب می شوند و در مرحله پایانی با استفاده از یک مدل مکان یابی- تخصیص مکان های اسکان اضطراری انتخاب شده و جمعیت نیازمند اسکان به آن ها تخصیص می یابند. این روش به ازای هر سناریوی محتمل زلزله در شهر مشهد بر اساس بزرگی زلزله، نوع گسل فعال شده و همچنین شتاب و طول گسل اجرا می شود. با توجه به دوره بازگشت زلزله در شهر مشهد، مدل ارایه شده، اسکان اضطراری شهر مشهد در چهار سال آینده را نشان می دهد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بیشترین مکان اسکان اضطراری مورد نیاز  جهت پوشش جمعیت بازمانده 231 و کمترین تعداد  93 است.