بررسی تناسب محیطی برای تیپ بهره وری چغندرقند با استفاده از سیستم تصمیم میکرولیز، مطالعه موردی: منطقه خداآفرین آذربایجان شرقی

مطالعه و برنامه ریزی برای افزایش تولید در واحد سطح برای محصولات استراتژیک ضروری است که در این راستا ارزیابی تناسب محیطی از گام های اصلی می باشد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی تناسب کشت چغندرقند در منطقه خداآفرین استان آذربایجان شرقی با استفاده از مدل های سامانه میکرولیز و طی بررسی عوامل محیطی 11 واحد اراضی انجام شد تا ضمن ارزیابی تناسب منطقه برای تیپ بهره وری مذکور قابلیت استفاده از مدل های سیستم میکرولیز نیز مورد بررسی قرار گیرد. براساس مدل ترازا، کاهش 20 تا 40 درصد تولید چغندرقند در اثر اختلال اقلیمی قابل پیش بینی است. نتایج حاصل از مدل سرواتانا نشان داد که محدودیت های متنوعی از زمین نما منجر به کاهش کلاس اراضی از تناسب متوسط تا شرایط نامناسب شده که بحرانی ترین عامل محدودیت عمق خاک است. براساس مدل آلماگرا کلاس بندی تناسب اراضی منطقه برای چغندرقند به صورت کلاس های S2 تا S5 بود که شایع ترین مشکل محدودیت بافت و محدود کننده ترین مورد عامل عمق خاک در برخی واحدها است. براساس نتایج مستخرج از مدل ها حدود 98/82 درصد از اراضی دارای توجیه برای کشت چغندرقند می باشد و کشت در 62/7 درصد اراضی همراه با افزایش هزینه ها بوده و در مابقی اراضی وضعیت کاملا نامناسب است. اصلاح اراضی در بخش کوچکی منجر به بهبود کلاس شده و با توجه به محدودیت های موجود عمدتا تغییر زیرکلاس ها را در پی خواهد داشت. با توجه به تعریف اراضی و نیز جهت کاهش هزینه های ارزیابی، استفاده سلسله مراتبی از مدل های مورد بحث توصیه و کالیبره بودن مدل های مذکور با توجه به محدوده مقادیر خصوصیات مورد بررسی برای استفاده در این منطقه تایید می شود.