توزیع فراوانی ادم استخوانی و محل های آناتومیک شایع آن در بیماران با پارگی رباط صلیبی قدامی

زانو، بزرگ‌ترین مفصل سینوویال بدن و با آسیب پذیری زیادی است که در هر طرف، به وسیله‌ی لیگامان‌های جانبی (کولترال) از جمله رباط صلیبی قدامی تقویت می‌شود. آسیب‌های Anterior cruciate ligament (ACL) ممکن است با ادم استخوانی همراه باشد. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که محل ادم استخوانی، بیانگر مفاهیم بالینی مهمی است و می‌تواند مکانیسم ایجاد آسیب را منعکس کند. از این رو، هدف از انجام این مطالعه، بررسی توزیع فراوانی و محل‌های آناتومیک شایع ادم استخوانی در بیماران با پارگی رباط صلیبی قدامی می‌باشد.

در این مطالعه‌ی مقطعی، افراد طبق معیارهای ورود با پارگی لیگامان صلیبی قدامی به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. سپس، اطلاعات مورد نیاز شامل سن، جنس و گزارش Magnetic resonance imaging (MRI) از جمله وجود یا عدم وجود ادم استخوانی و محل آناتومیک آن ثبت گردید. ادم استخوان به صورت افزایش سیگنال در تصاویر T2 در MRI تعریف شد.

در مجموع، 291 بیمار با میانگین سنی 84/13 ± 85/38 سال مورد مطالعه قرار گرفتند که 192نفر (66 درصد) مذکر و 99 نفر (34 درصد) مونث بودند. از این بین، 120 مورد (2/41 درصد) دارای ادم استخوانی بودند و پلاتوی لترال تیبیا و کندیل لترال فمور به عنوان محل‌های آناتومیک شایع‌تر ادم استخوانی شناخته شدند، اما اختلاف شیوع ادم استخوانی و محل‌های آناتومیک آن بین گروه‌های سنی، جنسی و وضعیت تاهل معنی‌دار یافت نشد.

ادم استخوانی در آسیب‌های زانو که منجر به آسیب رباط صلیبی قدامی می‌شود، به نسبت شایع است. بنابراین، با توجه به محل‌های شایع ادم استخوانی در MRI، شایع‌ترین مکانیسم آسیب رباط صلیبی قدامی در مردان 40-20 مکانیسم پیوت شیفت است