گروه واژه بست در زبان کردی: واج شناسی نوایی

زبان کردی زبانی است با الگوی تکیه ثابت به طوری که تکیه واژگانی بر روی هجای آخر کلمه قرار می گیرد. تمام وندهای اشتقاقی و بسیاری از وندهای تصریفی و حتی تعدادی از واژه بست ها بعد از اضافه شدن به کلمه، بر تکیه کلمه تاثیر می گذارند و تکیه کلمه را جذب می کنند. مواردی که از این قاعده تبعیت نمی کنند بعضی از وندهای تصریفی و اکثر واژه بست ها  هستند. این عناصر که ضمایم کلمه واجی نامیده شده اند به همراه میزبان خود گروه واژه بست را به وجود می آورند. هدف از این مقاله ارایه شواهد واجی است که نشان دهد نظام نوایی زبان کردی دارای گروه واژه بست است. در این راستا، الگو های واجی مورد بررسی الگوی تکیه است که در این سطح گره قوی کلمه واجی ارتقا یافته، الگوی تکیه گروه واژه بست را تعیین می کند. دو فرایند واجی دیگر که در مرز تلاقی دو واکه به منظور ممانعت از التقای واکه عمل می کنند فرایند حذف واکه و فرایند درج همخوان غلت است که اولی در سطح کلمه واجی و دومی در سطح گروه واژه بست عمل می کنند. نهایتا فرایند تضعیف همخوان غلت بررسی خواهد شد که سطح گروه واژه بست را از گروه واجی متمایز می کند.