درباره مساله رابطه بدون مربوط

یکی از مشکلات فراراه واقع گرایی ساختاری هستی شناختی حذف گرا مساله رابطه بدون مربوط است: از یک سو، مطابق این نوع واقع گرایی، جهان صرفا از ساختارها و روابط قوام یافته و تهی از اشیاء منفرد است، و از سوی دیگر، مطابق با فهم برآمده از ریاضیات، ساختارها و روابط به اشیاء منفرد به مثابه مربوط تکیه دارند. استیون فرنچ در مقام مدافع این نوع واقع گرایی چنین پاسخ می دهد که فرض وابستگی رابطه به مربوط به منبع بازنمایی باز می گردد، در حالی که واقع گرایی فوق مدعی ست که رابطه در هدف بازنمایی موجودی خودایستاست. در این مقاله نشان داده خواهد شد که این پاسخ همراه با نظر وی در مورد معناشناسی جملات ظاهرا ناظر بر اشیاء منفرد نامنسجم است.