بیان ژن HSP90 و ارتباط آن با دمای محیط و تردد زنبور عسل ایرانی

 پروتئین HSP90 یکی از اعضای خانواده پروتئین های شوک گرمایی است که در پاسخ به استرس های محیطی تولید شده و نقش های مختلفی در سلول دارد. در این مطالعه تغییر بیان ژن HSP90 در ساعات مختلف روز و رابطه آن با دمای محیط و تردد زنبور عسل کارگر مورد بررسی قرار گرفت.

 تردد زنبور عسل چراگر در جلوی دریچه کندو و دمای محیط در پنج زمان مختلف روز (ساعت های 7:00، 9:30، 12:00، 14:30 و 17:00) طی سه روز اندازه گیری شد. بیان نسبی ژن HSP90 نیز طی این پنج زمان با استفاده از روش Real-time PCR اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری داده های دما و تردد زنبور عسل، اثر روز به عنوان بلوک (اثر تصادفی و هر روز به عنوان یک بلوک) و اثر زمان های مختلف روز به عنوان اثر ثابت در مدل مد نظر قرار داده شد. همچنین تابعیت بین این صفات نیز مورد بررسی قرار گرفت.

 نتایج نشان داد که ساعت های مختلف روز اثر معنی داری بر تردد زنبور عسل و بیان نسبی ژن HSP90 دارد (01/0 > P). حداکثر و حداقل دمای محیط به ترتیب در ساعت های 12:00 ظهر و 7:00 صبح ثبت شد. حداکثر و حداقل تردد زنبورهای چراگر نیز به ترتیب در ساعت های 17:00 و 12:00 ظهر حاصل شد. به علاوه اینکه بیشترین و کمترین میزان بیان نسبی ژن HSP90 در ساعت های 12:00 و و7:00 ملاحظه شد. نتایج آنالیز تابعیت مشخص کرد که تردد زنبور کارگر و بیان نسبی ژن HSP90 با افزایش دمای محیط افزایش می یابد؛ البته تردد زنبورها در دمای بالاتر از 39 درجه سلسیوس کاهش یافت. به علاوه، تردد زنبورهای کارگر تا افزایش سه برابری بیان ژن HSP90، افزایشی بود و بعد از آن روند کاهشی داشت.

نتیجه گیری:

 بطور کلی روند تردد زنبور عسل، دمای محیط و بیان نسبی ژن HSP90 طی روز الگوی مشخصی داشت. افزایش دما و وارد شدن یک تنش دمایی در اواسط روز باعث افزایش بیان ژن HSP90 و در نتیجه کاهش تردد زنبور عسل شد. توصیه می شود به منظور بهینه سازی تردد زنبورهای عسل جهت جمع آوری شهد، مدیریت لازم جهت کنترل این تنش دمایی اعمال شود.