تاثیر یک دوره تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت شایع ترین بیماری غددی در جهان است. هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین تاثیر یک دوره تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

در این مطالعه تجربی، 45 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±250 گرم از انستیتو پاستور ایران خریداری شده و به طور تصادفی در 6 گروه شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، شم، تمرین، خارخاسک +تمرین + خارخاسک قرار گرفتند. رت ها با تزریق نیکوتین آمید به مقدار 95 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بعد از 15 دقیقه تزریق STZ به مقدار 55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی دیابتی شدند. رت های دریافت کننده خارخاسک روزانه 10 میلی گرم عصاره هیدروالکلی خارخاسک را به روش گاواژ دریافت کردند. تمرین هوازی روی تردمیل با سرعت 23 متر در دقیقه، 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. متغیرهای تحقیق به وسیله کیت های الایزا و آسای و در بافت قلب اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد تمرین هوازی و خارخاسک بر GPX (001/0p=)، SOD (001/0p=) و MDA (001/0p=) در بافت قلب موش صحرایی دیابتی تاثیر معنی داری دارد.

نتیجه گیری:

 نتایج حاصل از تحقیق حاضر به نظر می رسد تایید کننده نقش تمرین هوازی و خارخاسک در بهبود شاخص های استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 است.