دردها و شکوائیه های اجتماعی و فرهنگی در دیوان قصاید و غزلیات عماد فقیه کرمانی

آثار ادبی به ویژه شعر شاعران، بازتابی از اوضاع اجتماعی و فرهنگی عصر آنهاست. از آنجا که هنرمندان دیده ای تیزبین و اندیشه ه ای ژرف نگر دارند، با دقت بیشتری اوضاع جامعه را کنکاش کرده و نابسامانی های آن را در اثر خود جلوه گر می سازند. در ادب فارسی بیان این کمبودها، نابسامانی ها و نارضایتی ها را «شکواییه» نامیده اند. این نوع شعر به خصوص در ادبیات فارسی جایگاه قابل توجهی دارد. عماد فقیه کرمانی از شاعران برجسته قرن هشتم هجری است که اشعار زیبایی در قالب قصیده و غزل دارد. بررسی «شکواییه» به عنوان یک مضمون در آثار وی می تواند نقش مهمی در بازشناسی وضعیت اجتماعی این دوره داشته باشد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر داده های کتابخانه ای انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که در دیوان عماد فقیه کرمانی، شاعر به طرز هنرمندانه، این شکواییه ها را مطرح کرده و از اوضاع جامعه زمان خود، انتقاد کرده است. با تامل در شکواییه های عماد فقیه می توان به این موضوع پی برد که اوضاع سیاسی حاکم بر عصر شاعر، بیشترین عامل نارضایتی او بوده است. این نارضایتی با مضامینی چون خوار بودن درویشان و نیازمندان، احساس بی ارزشی، حقارت فضل و هنر، انتقاد از ساختار و کارگزاران سیاسی بازتاب یافته است.

اهداف پژوهش:

 1.آشنایی با جایگاه شکواییه های اجتماعی و فرهنگی در شعر فارسی. 2. بررسی بازتاب شکواییه های اجتماعی و فرهنگی عماد فقیه کرمانی در دیوان او.

سوالات پژوهش:

 1.شکواییه های اجتماعی و فرهنگی در محتوای شعر فارسی چه سهمی داشته است؟ 2. شکواییه های اجتماعی و فرهنگی عماد فقیه کرمانی چه بازتابی در دیوان او داشته است؟