چالش ها و راهکارهای توسعه و همگانی سازی رشته شنا در ایران

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل چالش های رشته شنا و راهکارهای توسعه آن در ایران بود. روش تحقیق حاضر از نوع تلفیقی با استفاده از رویکردهای کیفی و کمی بود. جامعه تحقیق، در روش کیفی 16 نفر شرکت کننده شامل متخصصان رشته مدیریت ورزشی که خود مربی و ناجی شنا بودند، مدیران باسابقه استخرها، ورزشکاران باسابقه و عضو تیم های ملی و باشگاهی، و مدیران و مسیولین فدراسیون شنای جمهوری اسلامی ایران بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود. در بخش پیمایش، کاربران مجموعه های شنای شهر تهران به عنوان پایتخت ایران (100000≤N) مورد توجه قرار گرفتند که حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 384 نفر تعیین شد و برای دست یابی به افراد نمونه تحقیق از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای استفاده شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه نیمه ساختار یافته برای بخش کیفی و پرسشنامه محقق ساخته برای بخش کمی بود که پس از اطمینان از روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها، در بخش کیفی، از روش تحلیل تماتیک ولکات و در روش کمی آزمون های مقایسه تک گروهی، بین گروهی، تحلیل واریانس و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که از نظر جامعه تحقیق وضعیت موجود رشته شنا در کشور نامطلوب است و دلایل آن، به وجود مشکلات اقتصادی، محدودیت های فرهنگی و قانونی، کمبود زیرساخت و منابع، مدیریت ناکارآمد در این رشته مربوط است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که راهکارهای همگانی سازی و توسعه رشته شنا در کشور عبارتنداز: برنامه ریزی اقتصادی، بهبود مدیریت منابع، مدیریت بازاریابی و ارتباطات، برنامه ریزی فراگیر عدالت محور. در بین عوامل توسعه و همگانی سازی رشته شنا در بین خبرگان، مهمترین راهکار، توجه به عوامل مدیریتی معرفی شد؛ در حالی که از نظر کاربران مهم ترین راهکار توسعه و همگانی سازی ورزش شنا در کشور عامل اقتصاد است.