ضرورت توجه رسانه ها به روزنامه نگاری صلح محور

روزنامه‌نگاری جنگ یک روش روزنامه‌نگاری است که محور اساسی آن ارزش‌های خبری درگیری، تضاد و حوادثی است که می‌کوشد بار منفی اخبار را منتقل کند. این نوع روزنامه‌نگاری با در کانون قراردادن عواطف و احسسات بشری با تحریک حس ترس و واهمه در سالیان گذشته توانسته است با وجود جلب توجه همیشگی اذهان مردم، باعث ترویج نوعی بیمناکی در جوامع شود. این نوع روزنامه‌نگاری فقط بر اثرات فیزیکی درگیری تاکید دارند و مثلا اثرات روانشناسی و بار روانی که اخبار در انسان‌ها شکل می‌دهد را نادیده می‌گیرند. روزنامه‌نگاری جنگ موقعیت‌هایی را گلچین می‌کند که پیوسته کارزارهای جنگ، درگیری، جدال، تظاهرات‌ها، راهپیمایی‌ها و حتی در دیگر سو خشونت‌های کلامی، رفتاری و ابنگونه رفتارها را در بطن خود می‌پروراند.
همچنین این روش تمایل به گزارش اختلافات بین گروه‌ها دارد تا شباهت‌ها، توافق‌های قبلی و فرایند موضوعات کنونی و هم‌چنین دلایل و نتایج را نادیده می‌گیرند و اینطور نشان می‌دهند که نیازهای یک طرف تنها با شکست طرف مقابل تامین می‌شود.
اما در رویکردی نوین، روزنامه‌نگاری صلح می‌خواهد این تمایلات را اصلاح کند. تعریف آن این است که: ایجاد فرصت‌ها برای جامعه بزرگ برای واکنش‌های غیرخشن در درگیری‌ها؛ که این کار نیازمند تعریف سیاست‌های بدون خشونت و قرار دادن آن‌ها در اختیار همگان است.
در این تحقیق که به روش کتابخانه‌ای انجام شده است محقق کوشیده است با ذکر دلایل اهمیت توجه به روزنامه‌نگاری صلح و خلا آن در ادبیات ژورنالیستی کشور، در انتها راه کارهایی را برای تغییر زاویه دید اهالی رسانه از روزنامه‌نگاری جنگ به سوی روزنامه‌نگاری صلح ارایه دهد.
پرسش اصلی این تحقیق این است که ماهیت روزنامه‌نگاری جنگ چگونه است و چرا زمان آن فرا رسیده  که رویکرد صلح محور جایگزین شود؟
ضرورت و اهمیت توجه به روزنامه‌نگاری صلح، فرآیند اخلاقی شدن رسانه، نقش روزنامه‌نگاری صلح‌جو در ارتقای جامعه ایمن ، نقش منافع سرمایه داری در روزنامه‌نگاری جنگ، الزام تجدید نظر در ارزش‌های ژورنالیستی و ارایه راه حل‌هایی مطرح در زمینه شیوه عمل روزنامه‌نگاران از مهمترین مطالب مورد بحث در این مقاله است.