پیش بینی رفتارهای خود آسیبی بدون قصد خودکشی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه بر اساس مدل ترکیبی سرشت های عاطفی هیجانی

خود آسیبی بدون قصد خود کشی رفتاری با فراوانی بالا در نوجوانی است و پژوهش های متعددی به نقش متغیرهای سرشتی بر بروز این رفتارها اشاره کرده اند. هدف این پژوهش پیش بینی رفتارهای خود آسیبی در دانش آموزان متوسطه دوره دوم بر اساس مدل ترکیبی سرشت های عاطفی-هیجانی بود.

مواد و روش ها: 

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر نمین در استان اردبیل بودند که از میان آنان تعداد 205 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و با پرسشنامه سرشت های ترکیبی عاطفی-هیجانی و پرسشنامه آسیب به خود مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss-v.20 ، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد.

ابعاد سرشت هیجانی با ضریب همبستگی گام به گام 37%، حدود 13 درصد ازتغییرات مربوط به رفتارهای خود آسیبی را تبیین و پیش بینی می کند. ابعاد اراده به صورت منفی و بازداری به صورت مثبت توانستند رفتارهای خود آسیبی را پیش بینی نمایند. ابعاد سرشت عاطفی نیز در مجموع توانستند با ضریب همبستگی 395%، حدود 16 درصد از تغییرات مربوط به رفتارهای خود آسیبی را تبیین و پیش بینی کنند که ابعاد افسرده، تغییر پذیر و بازداری زدا به صورت منفی و بعد متعادل به صورت مثبت توانستند رفتارهای خود آسیبی را پیش بینی نمایند.

 نتیجه گیری:

نتایج پژوهش نشان داد که مدل AFECT  قادر به تبیین و پیش بینی رفتارهای خود آسیبی در دانش آموزان است. بنابراین نتایج پژوهش حاضر تلویحات مهمی در زمینه استفاده از مدل AFECT با هدف شناسایی گروه های در معرض رفتار خود آسیبی داشته و می توان از آن به منظور طراحی مداخلات پیشگیرانه برای این رفتارها و پیامدهای آن استفاده نمود.