بررسی سمیت حاد و دوز کشنده پرودیجیوسین بر روی موش سوری

آزمایش های سم شناسی حاد اولین قدم برای تعیین میزان خطر یک ترکیب شیمیایی برای انسان و حیوانات است. در این راستا مطالعات سمیت حاد برای تولید دارو به ویژه داروهای جدید از ضرورت بالایی برخوردار است. تعیین LD50 برای آزمایش های بالینی یک ماده جدید به عنوان دارو از ضروریات پروسه معرفی یک دارو است. پرودیجیوسین یک ماده استخراج شده از سراشیا مارسسنس است که دارای خواص ضد توموری و ضد قارچی است و یکی از کاندیدهای درمان سرطان است. لذا در این پژوهش سمیت حاد پرودیجیوسین به روش درون تنی با استفاده از کمترین تعداد حیوانات آزمایشگاهی تعیین شد.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه تجربی، از دوزهای مختلف پرودیجیوسین بر روی موش سوری نر به صورت تزریق داخل صفاقی استفاده شد. در 24 ساعت بعد از تزریق ضمن بررسی رفتار حیوانات دریافت کننده ماده موردنظر، از یکسری ارگان ها ازجمله قلب، کبد، کلیه و طحال، روده و ریه نمونه برداری شد و بعد از تهیه بلوک پارافینی و برش زدن توسط میکروتوم، با هماتوکسیلن - ایوزین رنگ آمیزی شدند و با میکروسکوپ نوری بررسی شدند.

نتایج حاصل از این بررسی نشان داد کهLD50  برای پرودیجیوسین برابر با mg/kg 4500 است و یافته های هیستوپاتولوژی نشان دهنده آسیب های جزیی در بافت های کبد، کلیه و طحال است درحالی که هیچ آسیب قابل توجهی در قلب، ریه و روده دیده نشد.

نتیجه گیری:

 بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر که برای اولین بار بر روی مدل حیوانی انجام گرفت می توان گفت که پرودیجیوسین به عنوان ماده موثر دارای حاشیه امنیت بالایی است و انجام مطالعات بعدی در سلسله تحقیقات پیش بالینی و بالینی در جهت روشن سازی امکان استفاده از ترکیب فوق به عنوان دارو در انسان و حیوانات قابل توجیه خواهد بود.