شناسایی محل اسکان اضطراری در زمان وقوع سیلاب با استفاده از GIS (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

بحران های طبیعی قابل پیشگیری نیستند، اما می توان با تکیه بر فنون مهندسی و نوآوری های علمی، میزان خسار ت های به وجودآمده در بخش مالی و جانی آن را به شدت کاهش داد. بخش‏های زیادی از ایران از جمله مناطق حادثه خیز در جهان محسوب می شود که نیازمند توجه خاص قبل از وقوع بحران است. استان چهارمحال و بختیاری با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط اقلیمی خاص آن از جمله این مناطق است که مکان یابی اسکان اضطراری وقوع سیلاب در این استان را بااهمیت می‏کند. در تحقیق حاضر از روش مبتنی بر تدوین پرسشنامه محقق ساخته و بررسی اسناد کتابخانه‏ای و مدل های آماری استفاده شده است. بنابراین، با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مکان‏های ایمن هنگام وقوع سیلاب و آماده‏سازی معیارها و زیرمعیارهای موجود شناسایی شد. سپس، با استفاده از اطلاعات آماری فازی- سلسله مراتبی (FAHP) مقادیر ارزش هر یک از معیارها و زیرمعیارها مشخص شده و وزن نهایی محاسبه شده و نقشه‏های مربوطه در محیط GIS برای نمایش هرچه بهتر تهیه و تدوین شد. نتایج به دست آمده نشان داد شهرکرد کمترین میزان خطرپذیری را در بین شهرستان‏های استان در اختیار دارد و به ترتیب، شمال و شمال شرق بروجن، اردل و قسمت های مرکزی و جنوب کوهرنگ و قسمت‏های شمالی لردگان ایمنی بیشتری نسبت به قسمت‏های شمالی شهرستان دارند.