تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر بازیافت باتری در زنان خانه دار شهر کرج

باتری های خانگی، در صورت عدم بازیافت، یکی از منابع آلودگی محیط زیست می باشند. آموزش می تواند باعث تغییر رفتار بازیافت آن ها شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش بر بازیافت باتری در بین زنان خانه دار بود.

در این مطالعه نیمه تجربی شاهددار تصادفی، 120 نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی کرج با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله آموزشی شامل 10 جلسه یک ساعتی آموزش مبتنی بر متغیرهای روانشناختی و به شیوه گروهی شامل مواد تشکیل دهنده باتری ها، خطرات آن ها، روش های جداسازی و بازیافت بود. داده ها در دو مقطع پایه و 3 ماه بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه ای محقق ساخته روا و پایا گردآوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های کای اسکویر، تی مستقل و زوجی، آنالیز کوواریانس تحلیل شدند.

میانگین سنی شرکت کنندگان 4/63±35 سال بود. حدود 70 درصد تحصیلات دبیرستان و دانشگاهی داشتند. بعد از مداخله آموزشی، در دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای آگاهی، نگرش ، هنجارهای انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد رفتاری اختلاف معناداری مشاهده شد (0/05>P-Value). میانگین رفتار بازیافت باتری در گروه تجربی به طور معناداری بعد از مداخله آموزشی بهبود یافت (0/001>P-Value).

میزان آگاهی، نگرش و همکاری در جداسازی باتری بعد از آموزش افزایش داشت. بنابراین آموزش های مستمر در زمینه بازیافت باتری توصیه می شود.