تشخیص خودکار ندول های ریوی با استفاده از آنتروپی فازی-تیسالیس و ماشین بردار پشتیبان

ندول های ریوی بافت اولیه سرطان ریه هستند. طراحی سیستم تشخیص به کمک کامپیوتر می تواند جهت بالا بردن دقت متخصص در زمینه ی تشخیص و توصیف این بافت به کار رود. در سال های اخیر پژوهش هایی در این زمینه صورت گرفته با این حال سیستم های CAD کنونی با حساسیت کم دارای مثبت کاذب بالایی هستند. بنابراین هدف اصلی این پژوهش توسعه ی سیستم CAD ای است که قادر باشد مکان اکثر ندول ها را تا جایی که امکان دارد تشخیص دهد و در کنار این امر تعداد مثبت کاذب آن کم باشد. قطعه بندی تصویر ریه و تشخیص ندول گام های اصلی این پژوهش هستند. در گام قطعه بندی، ترکیب روش های آنتروپی فازی-تیسالیس و آستانه گذاری مورد استفاده قرار می گیرند. در مرحله تشخیص ندول، ویژگی های شدت روشنایی و هندسی ندول استخراج می شوند و نواحی مشکوک با کمک ماشین بردار پشتیبان مشخص می گردد. استفاده از ویژگی های شدت روشنایی باعث افزایش حساسیت می شود درحالی که به کارگیری ویژگی های هندسی باعث کاهش مثبت کاذب می شود.  به منظور ارزیابی روش پیشنهادی، از تصاویر مجموعه داده های LIDC و تابا استفاده شده است. حساسیت طبقه بندی حاصل 92% به دست آمده است. نتایج به دست آمده در مقایسه با نتایج گزارش شده توسط سایر مقاله ها، مفید بودن این پژوهش را نشان می دهد.