نقش حاکمیت ارتباطی با مشتری در محیط زیست و بهبود عملکرد اقتصادی از طریق مدیریت زنجیره تامین سبز

کنترل رسمی از سوی مشتریان از طریق عقد قرارداد و نظارت مستلزم این است که شرکت ها شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز را اجرا کنند [1](GSCM). کنترل غیررسمی حاکمیت رابطه ای مشتری [2](CRG) از حیث اعتماد و تعاون همچنین نقش مهمی را بازی می کند، اما چگونگی نحوه تاثیرات حاکمیت رابطه ای مشتری بر روی شرکت ها در دستیابی به عملکرد اقتصادی و محیطی از طریق شیوه های مدیریت زنجیره تامین  به خوبی آشکار نیست. به منظور بررسی و کاوش در نقش حاکمیت رابطه ای مشتری، این پژوهش یک مدل مفهومی را با چهار فرضیه به منظور پیشنهاد اثرات میانجی گری و تعدیل گری حاکمیت رابطه ای مشتری بر روی روابط بین دو شیوه مدیریت زنجیره تامین سبز (نوآوری سبز و خرید سبز) و عملکرد اقتصادی/ محیطی توسعه داده شده است. بر اساس 333 پرسشنامه جمع آوری شده از شهرهای صادراتی معمولی در چین، دو عامل و مولفه حاکمیت رابطه ای مشتری یعنی «اعتماد و رابطه » و«تعاون و تعامل» شناسایی شد. نتایج آماری به دست آمده از طریق تجزیه وتحلیل سلسله مراتبی نشان داد که هر دو تاثیر میانجیگری و تعدیل کنندگی وجود دارد. حاکمیت رابطه ای مشتری به طور جزیی اثر شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز بر روی عملکرد محیطی را تعدیل کند. به هرحال، اعتماد و رابطه برای نوآوری سبز در فراهم کردن عملکرد محیطی می تواند تعیین کننده باشد. اگر شرکت ها درصدد آن باشند تا عملکرد اقتصادی خود را از طریق خرید سبز بهبود دهند، آن ها باید بین خود و مشتریانشان اعتماد و رابطه برقرار کنند. درحالی که تعاون و تعامل با مشتری در دستیابی به عملکرد اقتصادی از طریق نوآوری سبز برای شرکت ها ضروری و حیاتی است. این پژوهش به گسترش مطالعات قبلی درباره کنترل رسمی ازمشتریان برای بررسی نقش حاکمیت ارتباطی با مشتری در محیط زیست و بهبود عملکرد اقتصادی از طریق مدیریت زنجیره تامین  سبز کمک می کند.  نتایج آماری، اثربخشی سازوکار حاکمیت از دیدگاه رابطه با مشتری برای دستیابی به عملکرد اقتصادی و محیطی از طریق شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز را شناسایی کرد.