درمان هیپرگلیسمی در بیماران بستری در بیمارستان: یک مرور نقلی

مقدمه بر اساس مطالعات گذشته نگر که در بیماران بستری در بیمارستان ها صورت گرفته است، در این بیماران ارتباط واضحی بین هیپرگلیسمی (با یا بدون سابقه دیابت شناخته شده) و هیپوگلیسمی با افزایش مرگ و میر و نیز عوارض بیماری در این بیماران وجود دارد. همین مطالعات نشان می دهند که با کنترل مناسب قند خون و جلوگیری از بروز هیپر و یا هیپوگلیسمی می توان از مرگ و میر بیشتر در این بیماران جلوگیری و نیز عوارض بیماری را بهتر کنترل کرد. با این حال متاسفانه هنوز دستورالعمل یکسان یا مبتنی بر شواهدی که بتواند بصورت کاربردی و براساس آنچه که بطور عملی در عموم بیمارستان ها به اجرا در آید وجود نداشته و بیشتر مواقع از روش های مبتنی بر دانش فردی و بر اساس دستورالعمل های مختلف و بدون پشتوانه امکان اجرایی، مثل "استفاده همگانی" از جدول تطابقی انسولین و بدون روش تجویز برنامه ریزی شده انسولین استفاده می گردد. این مقاله به مرور هیپرگلیسمی در بیماران بستری در بیمارستان در وضعیت های بالینی غیربحرانی و بحرانی و بیان راهکارهای نظری و عملی مبتنی بر شواهد بدست آمده از مطالعات انجام شده می پردازد تا شاید بتواند ضمن کاهش عوارض سوء ناشی از آن الگویی برای یکنواخت سازی و پایه ای برای مطالعات آتی کشوری نیز باشد.