ارزیابی میکروسکپی و الکترومغناطیسی پدیده پیری در فولاد زنگ نزن دوفازی 2304

برای ارزیابی پدیده پیری در فولاد زنگ نزن دوفازی 2304 از بررسی های میکروسکپی و الکترومغناطیسی استفاده شد. عملیات پیرسازی مصنوعی در دماهای 700، 800 و 900 درجه سانتی گراد و در زمان های 15، 60 و 120 دقیقه انجام شد. برای بررسی های ریزساختاری و سختی، از میکروسکوپ نوری مجهز به نرم افزار آنالیز تصویر، میکروسکپ الکترونی روبشی مجهز به آنالیزگر شیمیایی، دستگاه پراش پرتو ایکس و روش ویکرز استفاده شد. سپس برای ارزیابی الکترومغناطیسی از آزمون جریان گردابی در فرکانس kHz100 استفاده شد که داده ها به صورت نقشه امپدانسی ارایه و ارزیابی شد. بررسی های میکروسکپی نشان داد که با افزایش شدت پیری از طریق افزایش دما و زمان پیرسازی، مقدار فاز فریت کاسته می شود و در مقابل فازهای ثانویه از نوع کاربیدM23C6 ، نیترید Cr2N  و آستنیت ثانویه (2Ƴ) در ریزساختار تشکیل و رشد می کنند. این فازهای ثانویه در داخل فاز فریت تشکیل شده و منجر به کاهش کسر حجمی فاز فریت، نسبت به نمونه پیرنشده شده است. بیشترین این تغییرات در دمای 900 و زمان 120 دقیقه مشاهده شده است. نتایج ارزیابی الکترومغناطیسی نشان داده است که با افزایش دما و زمان پیرسازی، تشکیل بیشتر رسوبات مخرب و کاهش شدید میزان فریت در ریزساختار، پاسخ های الکترومغناطیسی به طور مناسبی با کاهش بیشتر دو شاخص مقاومت خود القایی و امپدانس و افزایش بیشتر شاخص  مقاومت الکتریکی تغییر می کند. بنابراین می توان شدت وقوع پدیده پیری در این فولاد را از روی نقشه امپدانسی آن مشاهده نمود.