خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال 1398

از بین علایم مختلف تاثیرگذار بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) یا ام اس (MS) مانند اختلالات عصبی، حسی، حرکتی و تعادلی، خستگی به عنوان ناتوان کننده ترین و شایع ترین علامت شناخته می شود که نزدیک به یک سوم بیماران آن را در طول سه سال اول تشخیص بیماری گزارش می کنند. با توجه به این که مطالعات وسیعی در جهت سنجش ارتباط متغیرهای مختلف جمعیت شناختی مانند عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، عاطفی و عوامل مرتبط با بیماری در بیماران مبتلا به ام اس صورت نگرفته است، هدف این پژوهش تعیین میزان خستگی و بررسی ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی در بیماران مبتلا به ام اس می باشد.

در این مطالعه همبستگی 296 بیمار مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در شهر تهران از خرداد تا مرداد 1398 با روش تمام شماری، با ابزار سنجش شدت خستگی Krupp مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری t مستقل، ANOVA، Multiple Comparisons، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و تست Dchr('39')Agostino & Pearson omnibus تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین سنی کل شرکت کنندگان 85/8  ± 15/37 سال با متوسط ابتلا به ام اس 06/22 ± 95/29 بود. میانگین نمره ی کل خستگی شرکت کنندگان 56/14  ± 18/39 بود. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش، 31 نفر (5/10 درصد) خستگی کم، 157 نفر (3/53 درصد) خستگی متوسط و 108 نفر (2/36 درصد) خستگی زیاد را گزارش کردند. بین اندام های درگیر بیمار (004/0 =P)، تعداد دفعات بستری در بیمارستان به علت ام اس و درآمد ماهیانه (001/0 = p)، ورزش (018/0 = p) با خستگی رابطه معنی دار یافت شد.

اهمیت دارد که بیماران، افراد خانواده آن ها، اعضای تیم درمانی به خصوص پرستاران در جهت افزایش آگاهی بیماران با برگزاری کلاس های ورزشی و ایجاد مشاغل متناسب با محدودیت های جسمانی جهت تعدیل خستگی در این بیماران بکوشند و عوامل موثر بر خستگی را بشناسند.