تاثیر سطوح مختلف شوری بر برخی ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک ژنوتیپ های فلفل (.Capsicum annum L)

در مناطق خشک و نیمه خشک، شوری آب و خاک تولید محصولات کشاورزی را محدود می کند. ارزیابی تحمل به شوری گیاهان به منظور کشت در مناطق شور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور بررسی تاثیر تنش شوری بر ده ژنوتیپ مختلف فلفل، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار طی سال 1393 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا شد. فاکتور اول، تیمار شوری با استفاده از کلرید سدیم (NaCl) در چهار سطح صفر، 25 ،50 و 75 میلی مول در لیتر و فاکتور دوم شامل 10 ژنوتیپ مختلف فلفل قلمی (ژنوتیپ های بانه، چهارمحال، سبزوار، ارومیه، میناب، تبریز، لردگان، شهرکرد، مراغه و قالاجیغ) به صورت کشت خاکی در گلدان بود. تجزیه آماری نشان داد مشخصه های کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کاروتنویید، وزن تازه و خشک ریشه و وزن تازه و خشک برگ با افزایش میزان شوری، کاهش معنی داری داشتند. به گونه ای که تمامی صفات مورد بررسی در تیمار 75 میلی مولار، بیش ترین کاهش را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تنها میزان پرولین با افزایش شوری، افزایش یافت به گونه ای که کم ترین میزان پرولین مربوط به تیمار شاهد و بیش ترین میزان آن مربوط به تیمار 75 میلی مولار بود.